Bir kez Allah aşkıyla yanarsa deli gönlüm
Aydınlık tufanında zindan beni neylesin?
Muhammed’in yolunda kanarsa deli gönlüm
Fetih çağlayanında zindan beni neylesin?
İnkâr etsen de dostum, diller O’nu
zikreder
Kaçmak dilesen O’ndan, yollar O’nu
zikreder
Mutluluk kucağında kollar O’nu zikreder
Güneşin zaptı gerek, zindan beni
neylesin?
Tayfunlar el bağlarken bir katrecik imana
Yalnız Allah’ım yeter, muhtacım yok
dermana
Dalgalar boyun büktü, kurşun döndü samana
İman artık tek erek, zindan beni
neylesin?
Ölüme susayanı durduracak silah yok
Aradım ufuklarda, O’ndan başka ilah yok
Tutmuşum ben yükümü, değişecek külah yok
Gönlüm sığmaz ki ona, zindan beni
neylesin?
Eğilmez tağutlara Sana yükselen başlar
Yıkar küfrün bendini Sana dökülen yaşlar
Bağlayamaz cihadı harçla tutulmuş taşlar
Şehadet hoştur cana, zindan beni
neylesin?
Durduramaz karanlık Allah’ın Ordusunu
Aydınlığa açılır karanlıkların sonu
Üzülme sen Hak eri, yeter ki böl uykunu
Kirpiklerim çapaksız, zindan beni
neylesin?
Hak Yolcusu tuttuğun; duran mı, gideni mi
“Allah’a adamışım şu cılız bedenimi
‘La ilale illallah’ dersen sen de gel e
mi?
Madde artık kapaksız, zindan beni neylesin?”
