|
28.08.2016
1- Medeniyetin
Siyasal Sistemi
Modern dünyanın başlıca sorunları arasında
ilk sırayı “Siyasal Sistem” sorununun aldığını söyleyebiliriz. Zira insanları
mutlu edecek olan da, hayatlarından bıktıracak olan da siyasal sistem ve
siyasal sistemin niteliğidir.
Siyasal sistem, “devlet tüzel kişiliği”nin
de, insanların “toplum hali”nde yaşadıkları “devletli hayat”ın da nitel ve
nicel öğeleriyle belirleyicisidir; buna bağlı olarak başta “idari-kurumsal”, “iktisadî-malî”,
“sosyal-kültürel”, “hukukî-adlî” sistem olmak üzere, genel olarak “rejim”in ve
“hayat tarzı”nın kumanda, sevk ve idare mekanizmaları, siyasal sisteme bağlı
olarak işlevlerini sürdürür.
“Medeniyet” ise insanlığın ulaşmak istediği
bir “düzey”, haiz olmak istediği bir “vasıf”, kendini izafe ettiği bir “ana
kaynak”, tarzını uydurmak istediği bir “asli esas”; mevcutlarını test ettiği
bir “mikyas” olarak yer bulmakta. Bu nedenle “siyasal sistem” ile “medeniyet”
arasında sıkı ve vazgeçilmez bir irtibat olduğunu ifade etmek mümkün.
Ancak sorun da işte bu noktada çıkıyor. Çünkü
bu noktadan itibaren “medeniyet” terimiyle “siyasal sistem” terimi arasında bir
öncelik-sonralık, astlık-üstlük ya da daha doğru bir ifadeyle
“belirleyen-belirlenen” ilişkisi kuruluyor. Bu ilişkinin mahiyeti ve niteliği,
insanları ya sorunlar yumağına doluyor ve çözümsüzlük girdabına sürüklüyor, ya
da sorunların “sorun” olmadığı, çözümlerin kendiliğinden ürediği bir atmosfere
çıkarıyor. Demek ki işin başı, “medeniyet” ve “siyasal sistem” terimleri arasındaki
ilişkinin mahiyetinin kavranmasıdır.
Burada sorun şu: İnsanlığı yönetecek olan
“medeniyetin siyasal sistemi” mi olacak, yoksa insanlık “siyasal sistemin
medeniyeti”ne göre mi yaşayacak?
Bu ikisi kesinlikle aynı şey değildir, hatta
mahiyet ve nitelik itibariyle aralarında en küçük bir benzeşme ya da yakınlaşma
durumu yoktur. İfade ettiği mana ya da getireceği sonuçlar bakımından da
tamamen farklı zeminlerde, birbirine zıt iki atmosfer teşkil eder.
“Medeniyetin siyasal sistemi” demek, özetle
“siyasal sistem medeniyete göre tesis edilecek” demektir. Burada belirleyici
öğe, üst norm, âmir hüküm, öncelikli kaynak “medeniyet”tir. Bunun aksine
olarak, “siyasal sistemin medeniyeti” teriminde belirleyici öğe “siyasal
sistem”dir; siyasal sistem kendince bir medeniyet kurmuş ve insanları ona göre
yaşamaya zorluyor demektir.
Görüldüğü üzere, aynı kelimelerden oluşan bu
iki terim, bambaşka ve birbirine tamamen zıt iki mahiyeti ifade etmede
kullanılabiliyor.
Her iki durumda da aslolan, insanların bir
“sistem”e tâbî oldukları, hayatlarını düzene koyacak bir sisteme ihtiyaç
duydukları. Ancak önemli olan, nasıl olursa olsun, hangi vasfı taşırsa taşısın
illâ da bir “sistem” ön kabulünden ziyade, insan fıtratını, toplumsal
dinamikleri, kültür, kimlik ve kişilik değerlerini hesaba katan, gerçekten
“işte bu” denilebilecek bir “medeniyet”e dayalı olan bir sistemdir. Bu da
“medeniyet”in “siyasal sistem”e göre kurulmasını değil, “siyasal sistem”in
“medeniyet”e göre kurulmasını gerektirir. Evvelâ “medeniyet” olacak, ama hangi
medeniyet olacağına da doğru karar verilecek; bundan sonra o medeniyetin
siyasal sistemi dizayn edilip insanlığın sevk ve idaresinde hâdim olacak.
Bu girizgâhtan sonra, artık “medeniyetin
siyasal sistemi” üzerinde durabiliriz. Medeniyet aslında nedir, medeniyetin
siyasal sistemi hangi vasıfları/nitelikleri haizdir, temel özellikleri
nelerdir, insanlığa neler sunmaktadır, insanlığı nasıl bir zemine çekmek
istemektedir, şimdi bunlar üzerinde durmaya gayret edeceğiz.
Toplum halinde yaşayan insanın, az çok mutlaka
“siyasal davranış”ta bulunmadan edemeyeceğini bilmekteyiz. Yine insanın,
kendini “medeniyet” kelimesiyle ifade etmeye meyyal olduğunu da görüyoruz.
“Siyasal sistem” ve “medeniyet” arasında sıkı bir münasebet olduğunu ve bunun,
“insanlığı yönetecek olan ‘medeniyetin siyasal sistemi’ mi olacak, yoksa
insanlık ‘siyasal sistemin medeniyeti’ne göre mi yaşayacak?” sualini gündeme
getirdiğini biraz önce ifade etmiştik. Bu cümleden olmak üzere, medeniyetin
aslında ne olduğunu, medeniyetin siyasal sisteminin hangi vasıfları/nitelikleri
haiz olduğunu, böyle bir sistemin hangi temel özellikleri bulundurması
gerektiğini, insanlığa neler sunacağını, insanlığı nasıl bir zemine çekmek
istediğini incelememiz gerekecektir. Ancak bundan da önce, meseleyi toparlamak
açısından şuna açıklık getirmeliyiz: “Medeniyetin Siyasal Sistemi” ne/nasıl
değildir?
Medeniyetin siyasal sistemi, “insan fıtratına
rağmen” kurulan bir sistem değildir. İnsan fıtratına aykırı bir yanı ve yönü
yoktur. Kararlar alınırken, icraatlar yapılırken, kurallar belirlenirken,
kurumlar tesis edilirken, insanın “insan” olma yönüne ve taşıdığı fıtrî
özelliklere/gerekliliklere ters düşecek, onları ihlal, iptal ve ihmal edecek
bir yola başvurulmaz, böyle bir sonuç oluşturulmaz. Bundan ötürü böyle bir
sistem içinde yaşayan insanlar, doğal davranışlarda bulunurlar, kendilerini
baskı altında hissetmezler, sistem ile tam anlamıyla bütünleşmişler ve sistemi
benimsemişlerdir, mutlu ve huzurludurlar.
Medeniyetin siyasal sistemi, insanları
“toplum” haline getiren “temel toplumsal değerler”e, toplumun ve bireyin
“kimlik ve kişilik değerleri”ne rağmen kurulan bir sistem değildir. Bu sistem
içinde birey ve toplum açısından kesinlikle bir “kimlik bunalımı” ve “kimlik
sorunu” yoktur. Sistemin yürütücüleri toplumun kimliği üzerinde oynama,
toplumsal kimliği değiştirip yeni bir kimlik tesis ve tahsis etme gibi bir çaba
içinde olmazlar; bilâkis toplumsal kimlik ve kişilik değerlerini korurlar,
onları geliştirmeyi başlıca vazifelerinden bilirler. Bu bakımdan, siyasal
sistemin idare tarz ve icraatlarıyla toplumsal beklenti ve ihtiyaçlar arasında
uyumsuzluk görülmez, sorun yaşanmaz, istikrar hakimdir.
Medeniyetin siyasal sistemi, “hukukun genel
niteliklerine aykırı” bir sistem değildir. Bu sistemde hukuk, yasaların
tahakkümü altına alınmamıştır. Sistemin kurumsal ve kuralsal yapısı, tamamen
hukuk çerçevesinde, temel hukuk esaslarının hudutları dahilindedir. Böyle bir
sistem içinde “adalet” hakimdir, sistemin omurgasını hukuk oluşturur, ama o
sisteme hayat veren ruh, “adalet”tir. İnsanlar, kendilerine adil
davranılacağını, zulmedilmeyeceğini bildikleri için, genel bir
rahatlama/rahatlık içinde hayatlarını sürdürürler. Bu da toplumsal bünyede ve
devletli hayatın yapısında huzursuzluklara, karışıklıklara, çözülmelere mani
olacak unsurların başında yer alır.
Medeniyetin siyasal sistemi, birey ve toplum
ölçeğinde, “insan hak ve hürriyetlerine rağmen” kurulmuş bir sistem değildir. Bilâkis
insanların temel hak ve hürriyetleri, sistemi dizayn eden olmazsa olmaz
unsurlar arasında yer alır. İnsan haklarına rağmen, insanların temel hak ve
hürriyetleri çiğnenerek “devletli hayat”ın sürdürülmesi de, siyasal sistemin
yürütülmesi de söz konusu olmaz. Haklar, sisteme hayat veren temel
unsurlardandır.
Medeniyetin siyasal sistemi, “denetimsiz” bir
sistem olarak da kurulmuş değildir. Bu sistemin ve devlet tüzel kişiliğinin,
birey ve toplum menfaatlerine, temel değerlere zarar verecek hiçbir oluşum ve
icraat içinde bulunması mümkün olmaz. Kutsal bir yanı yoktur, dokunulmaz
vasfını taşımaz. Birey ve toplum karşısında hesap soran değil, hesap veren bir vasfı
haizdir; insanların, kendilerini sevk ve idare etsin diye kurdukları sistemi
her zaman kontrol ve denetim altında tutma hakları vardır.
Medeniyetin siyasal sistemi, bireyler ve
sosyal kümeler arasında “eşitsiz ve ayrıcalıklı” tutum ve icraat içinde olmaz.
Bu hususlarda da “adalet” ve “hukuk” tek ve vazgeçilmez mikyastır. İltimas
yoktur, kimini kayırma ve kimine de haksız davranma gibi çarpık uygulamalar
bulunmaz.
Medeniyetin siyasal sistemi, “durağan” değildir;
bireysel ve toplumsal ihtiyaç ve taleplere göre, yine temel toplumsal değerler
çerçevesinde revize edilebilmeye açıktır. Dinamiktir, temel kriterlerde
muhafazakâr da olsa, zamana ve zemine göre şekillenen yeni ihtiyaçlara cevap
verebilecek donanımları kazanmak için gerekli revizyon çalışmalarına engel
olacak bir vasfı yoktur.
Bunlar, “Medeniyetin Siyasal Sistemi”nin ne
olmadığına ilişkin asgarî ölçüler ve nitelikler. Bu listeye ilavelerde bulunmak
mümkün, lâkin yapılacak her ilave bunların açılımı olacağından, şimdilik bu
kadarını ifadeyle yetiniyoruz. Bundan sonra, artık “medeniyet”in ve
“medeniyetin siyasal sistemi”nin ne olduğu, nasıl ve hangi nitelikleri
taşıdığına bakmak gerekir.
Doğrusunu ifade etmek gerekirse, medeniyetin
siyasal sisteminin ne olmadığından söz ederken, bir yerde “ne olduğu”na da
değinmiş olduk. Ancak medeniyetin aslında ne olduğunu, medeniyetin siyasal
sisteminin hangi vasıfları/nitelikleri haiz olduğunu, böyle bir sistemin hangi
temel özellikleri bulundurması gerektiğini, insanlığa neler sunacağını,
insanlığı nasıl bir zemine çekmek istediğini biraz daha somut biçimde
incelememiz daha doğru olacaktır.
“Medeniyet” denince ne anlaşılmalı? Ya da
insanların kendilerini onunla ifade ettikleri “medeniyet” nasıl bir şey?
Kelime anlamıyla medeniyet, “şehirlilik”
olarak tanımlandığı gibi, “bir toplumun maddi ve manevi, sosyal, siyasal ve
kültürel varlığı ile ilgili özelliklerinin bütünü” olarak da
anlamlandırılmakta. Bir başka açıdan da medeniyet, “bilim ve teknikte yüksek
düzeye ulaşmış, kalkınmış, iktisadî bakımdan gelişmiş bir toplumsal düzey”
olarak ifade edilmekte.
|
